Rachel Lemlijn

GRIP (Grootouders in Pleegzorg)

Op het moment dat kinderen uit huis worden geplaatst omdat het niet meer veilig en verantwoord is, zijn grootouders vaak de eerste personen die worden benaderd met de vraag om hun kleinkind in huis te nemen. Omdat het kind en de grootouders elkaar al kennen is de uithuisplaatsing minder ingrijpend voor het kind en kan het binnen de familie blijven.

De rol van een ‘gewone’ pleegouder is niet altijd even makkelijk. Buiten dat de kinderen vaak traumatische ervaringen hebben opgedaan die impact hebben op het zich ontwikkelende brein, heb je ook te maken met ouders en betrokken instanties die allemaal een visie hebben over wat goed is voor dit kind.

Voor pleeggrootouders komt daar bovenop dat gespannen relaties tussen hen en de ouders de stress kan vergroten. Pleeggrootouders moeten soms kiezen voor het belang van hun kleinkind, ook als dit betekent dat dit ten koste gaat van hun eigen kind. Dit is geen makkelijke keuze.

Ook moeten ze leren omgaan met hun rol die verandert. Pleeggrootouders verliezen hun positie als ‘opa en oma’. Waar deze positie normaal gesproken draait om het verwennen van hun kleinkind en het brengen van leuke bezoekjes, moeten pleeggrootouders nu de dagelijkse zorg en opvoeding van hun kleinkind opnemen.

Tot slot maken pleeggrootouders zich vaker zorgen over de toekomst. Ze vragen zich af wat er met hun kleinkind zal gebeuren en wie het zal opvoeden, als zij er niet meer zijn.

Ze proberen zo lang mogelijk fit en gezond te blijven om er te zijn tot hun kleinkind volwassen is.

Rachel Lemlijn
Werkzaam bij XONAR pleegzorg
Zuid-Limburg