Jurgen Onland

Stadtelander

Als jongen van zes verhuis ik met mijn ouders naar een klein dorp met een hechte gemeenschap op het platteland. Ik beleef een jeugd met buiten spelen, vrijheid en avontuur, maar niet zorgeloos. Ik vind moeilijk aansluiting in het dorp. Het gevoel er niet bij te horen overheerst. Een lastige gezinsdynamiek versterkt het gevoel van eenzaamheid. Op mijn zeventiende verhuis ik voor mijn studie naar de stad. Ik maak vrienden en leef meer in anonimiteit. Het gevoel van eenzaamheid verdwijnt langzamerhand en ik lijk het dorpse leven te vergeten.

Nooit gedacht dat ik het weer zou ervaren. Na 25 jaar stadsleven volg ik het voorbeeld van mijn ouders en verhuis ik met mijn gezin naar een klein plattelandsdorp. De tijd heeft me dan wel ouder gemaakt, al snel blijkt dat mijn vroegere trauma’s mij nog steeds raken. Hoewel ik de rust, natuur en vrijheid als prettig ervaar, vind ik het nog steeds lastig om aansluiting te vinden. Het gevoel er niet bij te horen komt weer terug. Ik vrees dat de geschiedenis voor mijn kinderen zich zal herhalen.

Ik ga op onderzoek en verkenning, met herinneringen en gevoelens uit het verleden. Ik zoek antwoorden op vragen en een hernieuwde kennismaking met mijn verleden. Lukt het me om mezelf te accepteren in relatie tot mijn oorspronkelijke gevoelens en omgeving? Kan ik mijn verleden achterlaten, zodat ik een voorbeeld voor mijn kinderen kan zijn?

Jurgen Onland
www.jurgenonland.com